ή αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής.
Στο καυτό καλοκαίρι στη Ρώμη, στους λόφους με θέα της πόλης, οι κορυφαίοι πολιτικοί της Ευρώπης θα συναντηθούν και πάλι. Ενώ στέκονται στη βίλα των Μεδίκων, κάτω από μια τοιχογραφία του Πολύφημου - του μονόφθαλμου γίγαντα της ελληνικής μυθολογίας, δηλώνουν πως σκοπεύουν να σώσουν την Ευρώπη, με ανάπτυξη και πειθαρχία κάνοντας τη δουλειά τους.
Το μέλλον που περιγράφουν ακούγεται ζοφερό, γεμάτο από υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις. Αλλά ένας συγκεκριμένος αριθμός είναι οδυνηρός. Το 36% της ανεργίας των νέων διαγράφει ρεκόρ. Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Μόντι, τον θεωρεί απαράδεκτο.
Το ίδιο βράδυ μεγάλο πλήθος συγκεντρώθηκε στην περιοχή Testaccio όπου δυο κινηματογραφιστές, ο Gustav Hofer και ο Luca Ragazzi, έστησαν μια οθόνη προβολής για να παρουσιάσουν την ταινία τους με τίτλο "Ιταλία: Αγαπήστε τη ή αφήστε τη". Η ταινία ασχολείται με ένα πολύ προσωπικό και πολιτικό ζήτημα: Αν ένας νεαρός Ιταλός θα πρέπει να εγκαταλείψει τη χώρα ή όχι.
Μια νεαρή γυναίκα από το ακροατήριο είπε πως έδωσε πολλές ευκαιρίες στη Ιταλία, αλλά μάλλον δεν την θέλει τελικά. Η νεαρή σκοπεύει να μεταναστεύσει στο Λονδίνο στις αρχές του Αυγούστου για πάντα, υποστηρίζοντας ότι δεν έχει άλλη επιλογή.
Μια άλλη 36χρονη Ιταλίδα που ζει ακόμα με τους γονείς της σπούδασε αρχιτεκτονική και αποφοίτησε με σπουδαία βαθμολογία. Ήταν μια νεαρή επιχειρηματίας και πρόσφατα εργάστηκε σε μια εταιρία εφαρμοσμένης μηχανικής. Δεν είχε πληρωθεί για τους τελευταίους έξι μήνες, καθώς ο εργοδότης της ήταν στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Έκανε αιτήσεις σε πάνω από 200 ιταλικές επιχειρήσεις αλλά δεν έλαβε ούτε μια απάντηση. Ξαφνικά την προηγούμενη εβδομάδα της προσφέρθηκαν τρεις δουλειές από το Ντουμπάι και από το Λονδίνο με το διπλάσιο μισθό.
Τα τελευταία στοιχεία για την Ιταλία είναι όντως πολύ ανησυχητικά. Οι νέοι στην Ιταλία δε θεωρούνται ως πόρος, αλλά ως βάρος. Η ανεργία των νέων κάτω των 25 αυξήθηκε από το 20% στο 36%. Σε διάφορες πόλεις της Σικελίας και της Καλαβρίας το ποσοστό είναι πάνω από 50%, όπως και στην Ισπανία και στην Ελλάδα.
Οι νέοι πληρώνονται με ψίχουλα με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Πράγματι δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι δύο στους τρεις Ιταλούς ηλικίας κάτω των 35 χρόνων είναι τα παιδιά της μαμάς και εξακολουθούν να ζουν μαζί τους. Με αρχικούς μισθούς κάτω από 1.000 ευρώ και με σοκαριστικά υψηλά ενοίκια δεν έχουν καμία επιλογή.
Η Ιταλία χάνει μια ολόκληρη γενιά, την ελίτ των νέων. Τη δεκαετία του 1950 και του 1960 ανειδίκευτοι εργάτες ταξίδευαν από τη Νότια Ιταλία πάνω από τις Άλπεις και σήμερα απόφοιτοι με πτυχία και laptops φεύγουν από τη χώρα. Αυτή η ελίτ των νέων μεγάλωσε σε μια χώρα με δημόσιο χρέος που έχει φτάσει πλέον τα 2 τρις ευρώ, μαζί με μια κουλτούρα διαφθοράς και νεποτισμού.
Τα ινστιτούτα εκμάθησης γερμανικής γλώσσας έχουν ονομαστεί "μαθήματα πάρτε με από εδώ". Τα σύμβολα της νέας γενιάς είναι η εργασία σε ένα τηλεφωνικό κέντρο ως τυπική εργασία και οι αεροπορικές εταιρίες ως μέσο διαφυγής.
Διαβάστε επίσης:
Πως θα λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας;
Πηγή: spiegel
